Ostrya carpinifolia

Στο Παγγαίο εμφανίζεται σε διάφορες περιοχές, στις οποίες όμως απαντά ως μεμονωμένα άτομα ή σε ομάδες μικρού αριθμού ατόμων. Συνήθως βρίσκεται σε μίξη με άλλα πλατύφυλλα είδη, κυρίως δρύες, σε υψόμετρα 600-1.600 μ.

Φυλλοβόλο δέντρο ύψους μέχρι 20 μ., το οποίο λόγω ανθρωπίνων επιδράσεων (π.χ. ξύλευση) μπορεί συχνά να έχει μορφή θάμνου. Τα φύλλα του είναι ωοειδούς έως επιμηκυμένου ωοειδούς σχήματος και μήκους 4-9 εκ., ενώ οι παρυφές τους είναι έντονα πριονωτές. Στην επάνω τους επιφάνεια, τα φύλλα είναι γυαλιστερά και βαθυπράσινα, ενώ είναι ανοιχτοπράσινα στην κάτω. Τα θηλυκά και αρσενικά άνθη σχηματίζουν ξεχωριστές ομάδες (ίουλοι), οι οποίες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της άνοιξης (Απρίλιο-Μάιο). Ο καρπός του είναι ωοειδούς σχήματος και χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι βρίσκεται εντός περιβλήματος, το οποίο μοιάζει με σάκο χρώματος λευκωπού. Η ωρίμανση των καρπών γίνεται το καλοκαίρι (Ιούλιο). Απαντά συχνά σε ομάδες σε πετρώδεις πλαγιές, συνήθως πάνω σε ασβεστόλιθους και σε σταθεροποιημένους σχηματισμούς φερτών υλικών (πέτρες, μικροί βράχοι) που μεταφέρθηκαν με τη βαρύτητα. Το ξύλο της οστρυάς είναι πολύ βαρύ και σκληρό, γεγονός που το καθιστά δύσκολο στην κατεργασία του, ενώ αποτελεί άριστο είδος για καύση. Λόγω της μεγάλης του μηχανικής αντοχής έχει έντονα χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν στη βιομηχανία, ενώ αποτελεί κοινό είδος σε δενδροστοιχίες και πάρκα. Η ικανότητά του να εποικίζει ξηρές και σχετικά άγονες περιοχές, το κατέστησαν ιδανικό είδος για χρήση στην αποκατάσταση πετρωδών και διαταραγμένων περιοχών.

Το είδος δεν απειλείται από ανθρωπογενείς ή άλλους παράγοντες.

–

Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας. Ωστόσο, οι θαμνώνες τους οποίους σχηματίζει μαζί με τον γαύρο αποτελούν τυπικά είδη του οικότοπου εθνικής σημασίας 925Α: «Δάση οστρυάς, ανατολικού γαύρου και μικτά θερμόφιλα δάση». Κυριότερες απειλές που αντιμετωπίζει σχετίζονται με την έντονη ξύλευση, τις επιπτώσεις της έντονης βόσκησης και λιγότερο από τις πυρκαγιές.