Anthyllis montana

Πρόκειται για ένα σπάνιο ψυχανθές που εμφανίζεται τοπικά στα βουνά Παρνασσός, Γκιώνα, Κίσσαβος, Άθως, Παγγαίο, Μενοίκιο, Όρβηλος και Φαλακρό. Η παγκόσμια εξάπλωσή του περιλαμβάνει τις Ανατολικές Άλπεις και βουνά της Βαλκανικής χερσονήσου. Στο Παγγαίο έχει καταγραφεί σε υψόμετρα μεγαλύτερα από 1.600 μ. και μέχρι τις υψηλότερες κορυφές του βουνού. Κατά θέσεις μπορεί να είναι σχετικά κοινό, παρότι συνήθως εμφανίζεται υπό μορφή μεμονωμένων ατόμων

Δεν έχει καταγραφεί ιδιαίτερα μεγάλος πληθυσμός του είδους στο Παγγαίο. Πρόκειται για πολυετές φυτό με αποξυλωμένους βλαστούς. Τα φύλλα του είναι σύνθετα, δηλαδή αποτελούνται από πολυάριθμα φυλλάρια, τα οποία είναι μικρού μεγέθους, ελλειπτικά ή επιμήκη στο σχήμα και τριχωτά στις δύο τους επιφάνειες. Οι ανθοφόροι βλαστοί είναι όρθιοι και φέρουν στο άκρο τους άνθη τα οποία ενώνονται σε πυκνές ομάδες που ονομάζονται κεφάλια. Η στεφάνη είναι μήκους περίπου 1 εκ. και χρώματος κόκκινου έως πορφυρού. Ο καρπός είναι χαρακτηριστικός, σχήματος φασολιού, που ονομάζεται χέδρωπας και το μήκος φτάνει τα 5 χιλ. Το είδος ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών, η οποία περιλαμβάνει πολλά εδώδιμα από τον άνθρωπο και κτηνοτροφικά είδη (π.χ. φασόλι, μπιζέλι, τριφύλλι). Όλα τα είδη της οικογένειας δημιουργούν συμβιωτική σχέση με αζωτοδεσμευτικά είδη βακτηρίων και με αυτόν τον τρόπο εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο, το οποίο με τη σειρά του βελτιώνει τη γονιμότητα του εδάφους. Το συγκεκριμένο είδος φύεται σε βραχώδεις ή πετρώδεις θέσεις μεγάλων υψομέτρων και σε υπαλπικά λιβάδια, σε υψόμετρα από τα 1.600 έως τα 2.250 μ. Απαντά αποκλειστικά σε ασβεστόλιθο, ενώ θα το δούμε ανθισμένο το καλοκαίρι, κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο.

Παρότι ο πληθυσμός του είδους στο Παγγαίο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, δεν φαίνεται ότι απειλείται από ανθρωπογενείς ή άλλους παράγοντες. Ως φυτό με κτηνοτροφική αξία, θα μπορούσε να υποστεί ζημιές και να περιοριστεί λόγω φαινομένων υπερβόσκησης, κάτι που δεν έχει παρατηρηθεί

–

Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.