Νερόφιδο

Το νερόφιδο είναι ευρέως διαδεδομένο στην Ευρώπη (με εξαίρεση τα περισσότερα βόρεια μέρη), Βορειοδυτική Αφρική και Δυτική Ασία (ανατολικά στη Βαϊκάλη και Βορειοδυτική Μογγολία, νότια στο Νοτιοδυτικό Ιράν). Στη Βουλγαρία το είδος είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλη τη χώρα έως και 1200-1400 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με εξαίρεση έως και 2000-2100 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. (στη Μπελάσιτσα και Σρέντνα Στάρα Sq.). Το έδαφος της χώρας είναι μια ζώνη επικάλυψης δύο υποειδών – έως και 300 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας υπερισχύει N. n. persa και πάνω απ’ αυτό το ύψος το N. n. natrix είναι πιο κοινό.

Το νερόφιδο φτάνει ένα συνολικό μήκος έως και 140 εκ. στη Βουλγαρία. Η ραχιαία πλευρά του σώματος είναι γκρι, γκρι-πράσινο ή καφέ, με ή χωρίς σκουρότερες κηλίδες. Η πλευρά του κεφαλιού έχει δύο ανοιχτόχρωμες κηλίδες (πιο συχνά κίτρινες, λιγότερο συχνά με μια υποψία πορτοκαλί ή άσπρο). Η κοιλιά έχει εναλλασσόμενες άσπρες και μαύρες κηλίδες και στο πίσω μέρος του σώματος οι σκούρες κηλίδες συχνά ενώνονται. Τα μικρά δεν διαφέρουν χρωματικά από τους ενήλικες. Στα υποείδη  N. n. Natrix η πλάτη είναι χωρίς ανοιχτόχρωμες ρίγες κατά μήκος, και στο N. n. Persa – με δύο ανοιχτόχρωμες ρίγες κατά μήκος. Το είδος κατοικεί σε υγρά μέρη με γλυκό ή ελαφρώς αλμυρό νερό (βάλτους, λίμνες, φράγματα και μικροφράγματα, ποτάμια, ρυάκια, υγρούς βοσκότοπους, ρεματιές, δάση σε πλημμυρική πεδιάδα). Προτιμά λιμνούλες με ανεπτυγμένη βλάστηση. Το natrix natrix είναι ένα ενεργό είδος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τρέφεται κυρίως με βατράχια του νερού και λιγότερο συχνά με ψάρια. Κυνηγά και στο νερό και στο έδαφος. Το φίδι καταναλώνει τα θύματά του ζωντανά. Σε περίπτωση κινδύνου, τρέχει στο νερό. Το ζευγάρωμα γίνεται από τα τέλη Απρίλη έως τις αρχές του Ιούνη. Γεννά από το Μάιο έως τον Ιούλιο από 5 έως 35 (κατ’ εξαίρεση έως και 105) αυγά με διαστάσεις από 10Χ20 έως 15Χ25 χιλιοστά. Απαιτείται μεγάλη υγρασία για την επώαση των αυγών. Με έναν περιορισμένο αριθμό κατάλληλων μερών για γέννα, δωδεκάδες θηλυκά μπορούν να γεννούν στο ίδιο μέρος (βρέθηκαν ομάδες των έως και 4000 αυγών). Τα μικρά εκκολάπτονται από τα τέλη Ιουλίου έως αρχές Σεπτέμβρη και έχουν μήκος 11-14 εκ. Ξεχειμωνιάζουν σε περιοχές που κάποιες φορές είναι έως και 20 χλμ. Μακριά από τους καλοκαιρινούς βιότοπους. Όταν πιάνεται, το νερόφιδο σπάνια δαγκώνει, αλλά εκκρίνει μια ουσία με δυσάρεστη μυρωδιά.

Άγνωστη.

Το νερόφιδο είναι ένα προστατευμένο είδος που περιλαμβάνεται στη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών με κατηγορία Είδος ελάχιστης ανησυχίας.

*Σημείωση: Για την περιγραφή των αμφίβιων και ερπετών χρησιμοποιούνται πληροφορίες από: Golemanski, V. & al. (eds). 2015. Red Data Book of the Republic of Bulgaria(Κόκκινο Βιβλίο Δεδομένων της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας), Τόμος 2. Ζώα. BAS & MoEW, Sofia(Σόφια) [English ed.(Αγγλική έκδοση):ISBN 978-954-9746-22-8 (IBER – BAS), 978-954-8497-18-3 (MoEW), Biserkov, V. (Εκδότης), 2007. Ένας Οδηγός Πεδίου για Αμφίβια και Ερπετά της Βουλγαρίας. Σόφια, Πράσινα Βαλκάνια, 196 pp.,  η ιστοσελίδα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.