Κατανομή των ειδών
Απαντά σε αλπικούς βιότοπους, από την Κεντρική Ευρώπη έως τον Καύκασο και βορειότερα στην Γροιλανδία, την Ισλανδία και τη Σκανδιναβική Χερσόνησο και σε περιοχές της ΒΑ Αμερικής. Στο Παγγαίο εμφανίζεται στο κεντρικό του τμήμα, σε βραχώδεις και πετρώδεις θέσεις, σε υψόμετρα της άνω των 1.600 μ. Κατά θέσεις, όπου οι συνθήκες είναι κατάλληλες, το είδος απαντά με αρκετά μεγάλο αριθμό ατόμων.
Περιγραφή του είδους (βιολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά)
Αειθαλές, πολυετές χασμόφυτο, ύψους 5-25(-30) εκ. Ο βλαστός του είναι τριχωτός, με αδένες στο ανώτερο τμήμα του. Τα φύλλα της βάσης, τοποθετημένα σε πυκνό ρόδακα, είναι τραχιά, πλατιά, πριονωτά και έχουν στις παρυφές από το μέσο περίπου και πάνω, υδατώδεις ραγάδες, από τις οποίες εκκρίνεται ανθρακικό ασβέστιο. Το ανθρακινό ασβέστιο, καθώς εξατμίζεται παραμένει με τη μορφή λευκών στιγμάτων, ενώ στο κάτω μέρος των φύλλων υπάρχουν βλεφαρίδες, χαρακτηριστικά που κάνουν το φυτό εύκολα αναγνωρίσιμο από τα φύλλα του. Τα άνθη είναι λευκά έως λευκοκίτρινα και βρίσκονται σε επάκριες ταξιανθίες. Τα πέταλα μπορεί να έχουν κόκκινα στίγματα. Ανθίζει τον Ιούλιο έως και τον Αύγουστο. Προτιμά σκιερές θέσεις, σε ρωγμές και σχισμές βράχων. Ανθεκτικό στον παγετό, σε θερμοκρασίες που μπορεί να φτάσουν τους -15 °C. Ανήκει στα φυτά που οι επιστήμονες ονομάζουν αλπικά-αρκτικά καθώς η κύρια περιοχή εξάπλωσης τους είναι η Αρκτική και πιο νότιες οροσειρές (κυρίως οι Άλπεις). Για να αντέξει στις καταπονήσεις που προέρχονται από τις συνθήκες που επικρατούν στα περιβάλλοντα εμφάνισής του διαθέτει μηχανισμούς αντοχής όπως ο φωτοπροστατευτικός. Το «μάζεμα» των φύλλων της βάσης (ρόδακας) προστατεύει το φυτό από μόνιμες βλάβες που θα δημιουργούσαν οι συνθήκες χαμηλής θερμοκρασίας και η υψηλή ακτινοβολία στη φωτοσύνθεση.
Παρότι απαντά σε μεγάλα υψόμετρα και ως εκ τούτου η περιοχή στην οποία απαντά είναι σχετικά περιορισμένη, το είδος δεν φαίνεται ότι απειλείται από κάποιους παράγοντες. Τυχόν διάνοιξη δρόμων στις υπαλπικές περιοχές ή άλλα έργα που θα οδηγούσαν στον περιορισμό των βραχωδών θέσεων (π.χ. ανεμογεννήτριες) θα μπορούσαν να μειώσουν το μέγεθος του πληθυσμού του.
Κατάσταση διατήρησης
–
Κατάσταση διατήρησης
Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.