Κατανομή των ειδών
Απαντά σε σκιερές, ξηρές, θαμνώδεις και δασώδεις θέσεις. Από τους πιο κοινούς θάμνους του Παγγαίου στον υπόροφο δρυοδασών, φυλλοβόλων πλατυφύλλων αλλά και δασών οξιάς. Μπορεί να το συναντήσουμε τόσο στα χαμηλά υψόμετρα όπου απαντά σε θαμνώνες ή αναδασώσεις πεύκων όσο και σε μεγαλύτερα υψόμετρα, όπου απαντά εντός δασών φυλλοβόλων πλατυφύλλων.
Περιγραφή του είδους (βιολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά)
Μέχρι τώρα έχει καταγραφεί σε πολλές θέσεις με σημαντικό αριθμό ατόμων. Σκουροπράσινος, αειθαλής, όρθιος θάμνος, γνωστός ως λαγομηλιά. Ο Θεόφραστος (4ος αιώνας π.Χ.), είχε εντοπίσει την ιδιαιτερότητα της λαγομηλιάς η οποία «…τον καρπόν έχει εκ της ράχεως του φύλλου». Πράγματι, αν παρατηρήσετε τα φύλλα αυτού του θάμνου θα δείτε ότι στο μέσο τους υπάρχει ένα άνθος που μετά γίνεται ένας κατακόκκινος σφαιρικός καρπός, μια ράγα, κόκκινη με μέγεθος μικρού κερασιού! Βέβαια, στην πραγματικότητα αυτό που βλέπετε είναι πεπλατυσμένοι βλαστοί που μοιάζουν με φύλλα και εξυπηρετούν τη φωτοσύνθεση, γνωστοί με την ονομασία «φυλλοκλάδια». Τα πραγματικά φύλλα είναι σμικρυμένα σε μικρά, μεμβρανώδη λέπια. Τα φυλλοκλάδια του είναι ωοειδή μέχρι λογχοειδή, σκληρά, ακιδωτά στην κορυφή, άμισχα που φέρουν στην επάνω επιφάνειά τους βράκτιο, στη μασχάλη του οποίου φύονται τα βραχύμισχα άνθη. Συλλέγεται ως φαρμακευτικό και ως διακοσμητικό φυτό τα Χριστούγεννα. Κατά τον Μεσαίωνα οι νεαροί βλαστοί του σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης τρώγονταν βραστοί. Από την αρχαιότητα τα υπέργεια τμήματα και η ρίζα του αναφέρονται ως διουρητικά και καθαρτικά και γενικά το φυτό θεωρείται ότι έχει θετική επίδραση στους κιρσούς και στις αιμορροΐδες. Στην Ευρώπη μια από τις παραδοσιακές χρήσεις του, όπως δηλώνει και κοινή ονομασία του (butcher’s-broom), ήταν η συλλογή των επίπεδων και άκαμπτων κλαδιών του και η δημιουργία με αυτά μιας μικρής σκούπας που οι κρεοπώλες χρησιμοποιούσαν για να σκουπίσουν τα υπολείμματα κρεάτων από τους ξύλινους πάγκους κοπής.
Λόγω της σχετικά ευρείας του εξάπλωσης στο όρος Παγγαίο, δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες απειλές και πιέσεις οι οποίες θα οδηγούσαν στη σημαντική μείωση του πληθυσμού του.
Κατάσταση διατήρησης
Μειωμένης Ανησυχίας.
Κατάσταση διατήρησης
Η λαγομηλιά προστατεύεται σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Παράρτημα V). Επίσης, σύμφωνα με την IUCN εντάσσεται στην κατηγορία φυτών «Μειωμένης Ανησυχίας» (LC-Least Concern).