Ilex aquifolium

Στο Παγγαίο εμφανίζεται συχνότερα και σε μεγαλύτερη πυκνότητα στα δάση χαραδρών του βόρειου τμήματος του βουνού. Σποραδικά εμφανίζεται σε δάση φυλλοβόλων πλατυφύλλων κοντά σε ρέματα στο βόρειο τμήμα του όρους αλλά και σε κράσπεδα και στον υπόροφο δασών δρυός και οξιάς στο νότιο τμήμα του. Παρατηρείται σε υψόμετρα 600-1.250μ.

Αειθαλές, βραδυαυξές μικρό δέντρο (ή θάμνος) ύψους 8-10 μ. Τα φύλλα του είναι ελλειπτικά ή επιμήκη, γυαλιστερά και δερματώδη, λεία και σκουροπράσινα στην επάνω επιφάνεια και ανοιχτοπράσινα στην κάτω. Οι παρυφές των φύλλων στα νεαρά κλαδιά είναι αγκαθωτές, ενώ οι παρυφές των φύλλων των παλιών κλάδων είναι λειόχειλες. Τα άνθη είναι λευκά και αποτελούνται μόνο από αρσενικά ή μόνο από θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα. Η άνθηση πραγματοποιείται από τον Μάιο έως και τον Ιούνιο. Ο καρπός είναι σφαιρικός, έντονα κόκκινος στην ωρίμανση. Σε ότι αφορά την ανοχή στο φως είναι ημισκιόφυτο στις περιοχές της Δυτικής Ευρώπη και σκιόφυτο στις μεσογειακές χώρες. Προτιμά καλά στραγγιζόμενα, όξινα εδάφη αλλά μπορεί να προσαρμοστεί και σε διαφορετικές εδαφικές συνθήκες. Είναι φυτό ανθεκτικό στη θαλάσσια έκθεση καθώς και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Έχετε αναρωτηθεί γιατί χρησιμοποιούμε τα Χριστούγεννα στεφάνια και κλαδιά αρκουδοπούρναρου στις εξώπορτες των σπιτιών ή γιατί οι Εγγλέζοι του έχουν δώσει την ονομασία «ιερό»; Η επιλογή βασίζεται σε αγγλοσαξονικούς κυρίως μύθους που συνδέουν το φυτό με μαγικές ιδιότητες με τις οποίες προστατεύεται αυτός που τις χρησιμοποιεί είτε από μάγισσες και ξωτικά είτε από το γενικότερο κακό και για το λόγο αυτό το φυτό θεωρείται ιερό. Μια τέτοια παράδοση από τη νότια Αγγλία θέλει το χριστουγεννιάτικο στεφάνι να κρεμιέται στην μπροστινή πόρτα για να κρατήσει τις μάγισσες έξω από το σπίτι επ’ αόριστο. Πριν να μπουν στο σπίτι οι μάγισσες θα θελήσουν να μετρήσουν τους λαμπερούς κόκκινους καρπούς του στεφανιού, αλλά καθώς έχουν την ικανότητα να μετρούν μόνο μέχρι το τέσσερα, θα επαναλαμβάνουν το μέτρημα συνέχεια, παραμένοντας τελικά έξω από την πόρτα. Οι καρποί του, που αποτελούν πηγή τροφής για πουλιά και μικρότερα θηλαστικά, θεωρούνται τοξικοί για τον άνθρωπο.

Παρότι τόσο η περιοχή εξάπλωσής του όσο και το μέγεθος του πληθυσμού του δεν είναι πολύ μεγάλα, δεν διαπιστώθηκε ότι υπάρχει κίνδυνος για την μελλοντική του ύπαρξη στο βουνό. Ίσως η μόνη απειλή για το είδος να είναι η κοπή κάποιων κλαδιών από περιπατητές στο βουνό, ωστόσο αυτή η ενέργεια δε συνιστά απειλή.

Μειωμένης Ανησυχίας.

Το φυτό σύμφωνα με την IUCN εντάσσεται στην κατηγορία φυτών «Μειωμένης Ανησυχίας» (LC-Least Concern), γεγονός το οποίο δεν συνεπάγεται ότι το είδος είναι ασφαλές ούτε ότι δεν πρέπει να προστατεύεται αλλά ότι «δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης εφόσον διατηρούνται οι παρούσες συνθήκες». Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.