Κατανομή των ειδών
Κοινό είδος σε πρανή δρόμων και δάση πλατυφύλλων σε μεγάλο μέρος του Παγγαίου. Έχει καταγραφεί από τα 400 μ. και μπορεί να το βρούμε σε θαμνώνες και ερείσματα δρόμων μέχρι και τα 1.600 μ. όπου απαντά σε διάκενα και παρυφές δασών οξιάς ή ακόμη και στα υπαλπικά λιβάδια.
Περιγραφή του είδους (βιολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά)
Μέχρι τώρα έχει καταγραφεί μεγάλος αριθμών φυτών του είδους στο Παγγαίο. Διετές ή πολυετές ποώδες φυτό με βλαστό ισχυρό, όρθιο, ύψους που φτάνει μέχρι και τα 100 εκ. Τα φύλλα του μοιάζουν με λόγχες, ενώ τα άνθη είναι συνήθως ωχροκίτρινα ή γκριζοκίτρινα, σωληνοειδή σε σχήμα καμπάνας που έχει επιμηκυμένο το κάτω χείλος. Τα άνθη σχηματίζουν πολλά μαζί μακριά και πυκνή ταξιανθία κατά μήκος του βλαστού. Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο. Η δακτυλίτιδα αναπτύσσεται σε βαθιά, χουμώδη και σχετικά υγρά εδάφη καθώς και σε σκιαζόμενα και ημισκιαζόμενα περιβάλλοντα, όπως είναι τα δάση οξιάς και πεύκης (μαύρης και δασικής). Μελισσοτροφικό φυτό με ιδιαίτερη αισθητική αξία λόγω της ταξιανθίας και των ανθέων του. Φαρμακευτικό αλλά και δηλητηριώδες φυτό σε μεγάλες δόσεις, χρησιμοποιήθηκε ως τονωτικό της καρδιάς και του νευρικού συστήματος. Τα φύλλα του περιέχουν τους αλκαλοειδείς καρδιακούς γλυκοζίτες διγοξίνη και διγιτοξίνη. Οι ουσίες αυτές αναφέρεται ότι μπορεί να βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος και να περιορίζουν το οίδημα στα άκρα, στην κοιλιά και στους πνεύμονες που δημιουργείται από καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά δεν πρέπει να λαμβάνονται χωρίς αυστηρή ιατρική παρακολούθηση. Το φυτό τα χρησιμοποιεί ως αμυντικό όπλο απέναντι στα ζώα που θα επιχειρήσουν να φάνε μεγαλύτερες ποσότητες φύλλων από όσο «επιτρέπεται». Τα αχόρταγα θα πληρώσουν την υπερφαγία με τη ζωή τους.
Λόγω της σχετικά ευρείας του εξάπλωσης στο όρος Παγγαίο, δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες απειλές και πιέσεις οι οποίες θα οδηγούσαν στη σημαντική μείωση του πληθυσμού του.
Κατάσταση διατήρησης
Προεδρικού Διατάγματος 67/81 (Φ.Ε.Κ. 23/Α/30-01-1981).
Κατάσταση διατήρησης
Το είδος σύμφωνα με την IUCN εντάσσεται στην κατηγορία φυτών «Μειωμένης Ανησυχίας» (LC-Least Concern), γεγονός το οποίο δεν συνεπάγεται ότι το είδος είναι ασφαλές ούτε ότι δεν πρέπει να προστατεύεται αλλά ότι «δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης εφόσον διατηρούνται οι παρούσες συνθήκες». Συμπεριλαμβάνεται στον πίνακα του Προεδρικού Διατάγματος 67/81 (Φ.Ε.Κ. 23/Α/30-01-1981) «Περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της έρευνας αυτών».