Daphne oleoides

Στο Παγγαίο απαντά στην ευρύτερη περιοχή των κορυφών και κατά θέσεις σε διάκενα δασών οξιάς, πάντα όμως σε υψόμετρα μεγαλύτερα από 1.500 μ.

Ο πληθυσμός του στο Παγγαίο δεν είναι πάρα πολύ μεγάλος. Πρόκειται για αειθαλή, πολύκλαδο θάμνο με ύψος 30-60 εκ. και με βλαστούς χνουδωτούς, καστανέρυθρους. Τα φύλλα του είναι σαν της ελιάς, δερματώδη, μεγέθους 13-20 × 4-6 (-10) χιλ., ενώ στο σχήμα μπορεί να είναι αντίθετα ωοειδή, αντίθετα λογχοειδή ή σπανιότερα επιμήκη-ελλειπτικά. Τα άνθη του σχηματίζουν ομάδες των 3-5 ή σπανίως 7, με πολύ μικρό ποδίσκο. Τα άνθη έχουν λευκό ή κρεμόλευκο χρώμα, ενώ σπανιότερα μπορεί να είναι ροδόχρωμα. Οι λοβοί του περιανθίου (αντίστοιχα με τα πέταλα σε άλλα, τυπικά άνθη), είναι γραμμοειδώς λογχοειδής μέχρι λογχοειδής, με οξεία κορυφή. Ο καρπός είναι μικρού μεγέθους, σφαιρικός πορτοκαλο-κόκκινος. Η κοινή ονομασία του φυτού είναι «Δάφνη η ελαιοειδής», ενώ έχει και αρκετές τοπικές ονομασίες στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Το όνομα του γένους (Daphne) προέρχεται από τη Νύμφη Δάφνη, η οποία μεταμορφώθηκε σε δάφνη για να αποφύγει τον Απόλλωνα που την κυνηγούσε. Ωστόσο, το συγκεκριμένο φυτό δεν έχει καμία σχέση με την εδώδιμη δάφνη αλλά ούτε και με την επίσης εδώδιμη ελιά, καθώς όλα του τα μέρη είναι δηλητηριώδη, ενώ ακόμη και με απλή επαφή μπορεί να προκληθεί δερματίτιδα. Προτιμάει πετρώδεις ή βραχώδεις θέσεις στην αλπική και υπαλπική ζώνη, σε υψόμετρα μεταξύ 1.400-2.200 μ., ενώ σπανιότερα μπορεί να ανέλθει μέχρι και τα 2.800 μ. ή να φτάσει χαμηλά μέχρι τα 450 μ. Απαντά σε ξέφωτα δασών, ή λιβάδια, σε ασβεστόλιθο και σχιστόλιθο, ενώ σπανιότερα μπορεί να το συναντήσουμε και σε σερπεντίνη. Θα το δούμε ανθισμένο από τα τέλη Μαΐου μέχρι τον Αύγουστο, ανάλογα με το υψόμετρο.

Δεν καταγράφηκε κάποια απειλή για το συγκεκριμένο είδος, γεγονός που πιθανόν οφείλεται στις δηλητηριώδεις του ιδιότητες. Δεν αναμένονται ενέργειες οι οποίες μπορεί εύκολα να οδηγήσουν σε σημαντική μείωση του πληθυσμού του.

–

Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.