Crataegus orientalis

Στο όρος Παγγαίο έχει καταγραφεί σε πολύ μικρό αριθμό θέσεων, κυρίως στο βόρειο τμήμα του βουνού, σε υψόμετρα μεταξύ 1.000-1.300 μ.

Ο πληθυσμός του είναι σχετικά μικρού μεγέθους. Πρόκειται για θάμνο ή μικρό δένδρο με ύψος που φτάνει τα 5 μ., με βλαστούς λευκά τριχωτούς οι οποίοι συχνά καταλήγουν σε σκληρά αγκάθια. Τα φύλλα του είναι ρομβικά έως αντίστροφα ωοειδή ή επιμήκη στο σχήμα, 3-7λοβα. Τα άνθη είναι λευκωπά και σχηματίζουν ομάδες των 4-10. Ο καρπός του είναι σχεδόν σφαιρικός ή με σχήμα σαν αχλάδι, κιτρινο-πορτοκαλόχρωμος ή κοκκινο-πορτοκαλόχρωμος. Ο κράταιγος (είδη του γένους Crataegus) είναι επίσης γνωστός με τις τοπικές ονομασίες τρικοκκιά, μουρζιά, μπουρμπουτζελιά και ξαγκαθιά. Τα είδη του είναι γνωστά από την αρχαιότητα, καθώς είχαν ευρύτατη χρησιμότητα. Συγκεκριμένα, ο Διοσκουρίδης τον αναφέρει σαν θεραπευτικό βότανο για πολλές ασθένειες, ενώ οι Ρωμαίοι έβαζαν φύλλα του στις κούνιες των μωρών, ώστε να απομακρύνονται τα κακά πνεύματα. Μεταγενέστερα, κατά τον μεσαίωνα, το είδος αναφέρεται ως διουρητικό, κατάλληλο για τις πέτρες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Οι καρποί του είδους είναι εδώδιμοι, ενώ σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, αποδίδουν στο συγκεκριμένο είδος αντιθρομβωτικές, αντιεπιληπτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Απαντά σε πετρώδεις θέσεις, σε διάκενα δασών (κυρίως οξιάς), σε υψόμετρα συνήθως μεταξύ 1.000 και 2.000 μ., σπανιότερα μπορεί να το συναντήσουμε από τα 700 μ. Ανθίζει κατά τους μήνες Μάιο έως και Ιούλιο, ανάλογα με το υψόμετρο.

Παρότι απαντά υπό μορφή ομάδων αποτελούμενων από λίγα άτομα, δεν θεωρείται ότι απειλείται, καθώς δε μπορεί να καταναλωθεί από τα ζώα και δεν χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο για την ξυλεία του.

–

Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.