Achillea millefolium

Σχετικά κοινό είδος που απαντά σε ποολίβαδα, σε κράσπεδα δρόμων και σε διάκενα θαμνώνων και δασών χαμηλών και μεσαίων υψομέτρων, κατά προτίμηση σε θέσεις με σχετικά βαθύ έδαφος. Μέχρι τώρα έχει καταγραφεί σε διάφορες περιοχές του όρους, κυρίως όμως στη ζώνη της δρυός.

Πολυετές ποώδες φυτό με χνουδωτούς βλαστούς, ύψους έως 80 εκ. Τα φύλλα του είναι τριχωτά, μαλακά, διαιρεμένα σε λεπτά τμήματα με έναν τρόπο που θυμίζει φτερό (…έχων τα φύλλα όμοια νεοττού πτερώ…). Τα άνθη του είναι λευκά, μικρά, και πολλά μαζί είναι τοποθετημένα σε συγκεκριμένη διάταξη που ονομάζεται κεφάλιο (πάνω σε ένα πλατύ δίσκο). Ανθίζει από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο. Η αχίλλεια έχει μακραίωνη ιστορία, κυρίως λόγω των επουλωτικών και αιμοστατικών ιδιοτήτων του. Τα αποξηραμένα μέρη του φυτού ήταν από τα απαραίτητα εφόδια των Ελλήνων και Ρωμαίων στρατιωτών που έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες τους, και για τον λόγο αυτό ήταν γνωστό ως herbal militaris (βότανο του στρατιώτη). Στο φυτό αποδίδονταν ακόμη σπασμολυτικές, παυσίπονες και διουρητικές ιδιότητες, αποτελώντας φυτό φαρμακευτικών ιδιοτήτων για πολλούς λαούς.Εκτός από τις φυσικές του ιδιότητες, του αποδόθηκαν και υπερφυσικές. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες των Κελτών του απέδιδαν μαγικές ιδιότητες, όπως τη δύναμη να σκορπίζει τα κακά πνεύματα, να αποτρέπει τα κακά ξόρκια, να προστατεύει από τις μάγισσες και …από τους κλέφτες. Σύμφωνα με την Ιρλανδική παράδοση είναι ένα από τα επτά βότανα που απέτρεπαν τους τραυματισμούς από οτιδήποτε φυσικό ή υπερφυσικό. Σε περιοχές του βορρά θεωρήθηκε ζιζάνιο και μάλιστα ως ένα από τα πιο ανθεκτικά, που μπορεί να επιβιώσει σε όλους τους τύπους εδάφους χωρίς να επηρεάζεται από τις υψηλές θερμοκρασίες των τροπικών ή τις χαμηλές της Αρκτικής. Δηλαδή άτρωτο σαν τον Αχιλλέα.

Λόγω της σχετικά ευρείας του εξάπλωσης στο όρος Παγγαίο, δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες απειλές και πιέσεις οι οποίες θα οδηγούσαν στη σημαντική μείωση του πληθυσμού του.

Μειωμένης Ανησυχίας.

Σύμφωνα με την IUCN εντάσσεται στην κατηγορία φυτών «Μειωμένης Ανησυχίας» (LC-Least Concern), γεγονός το οποίο δεν συνεπάγεται ότι το είδος είναι ασφαλές ούτε ότι δεν πρέπει να προστατεύεται αλλά ότι «δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης εφόσον διατηρούνται οι παρούσες συνθήκες».