Κατανομή των ειδών
Η αχίλλεια είναι «τυπικό» φυτό των ασβεστολιθικών απόκρημνων βράχων και των ασβεστολιθικών βραχωδών προεξοχών μεταξύ 1.300 και 1.950 μ., σε ορεινές θέσεις και, κυρίως, στη υπαλπική ζώνη βλάστησης.
Περιγραφή του είδους (βιολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά)
Ποώδες φυτό με αρκετούς όρθιους ή ανερχόμενους βλαστούς, ύψους μέχρι 25 εκ. Ο κάθε βλαστός καταλήγει σε ένα «σύνθετο» λευκό άνθος που μοιάζει με το άνθος της μαργαρίτας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολυάριθμα, μικρά άνθη που είναι πυκνά τοποθετημένα πάνω σε ένα πλατύ δίσκο (κεφάλιο). Αυτά που βρίσκονται στην περιφέρεια λέγονται γλωσσοειδή και είναι αυτά που πολλοί έχουν «μαδήσει» προσπαθώντας να απαντήσουν στο ερώτημα «Μ’αγαπά, δεν μ’αγαπά», ενώ τα μικρότερα εσωτερικά άνθη του δίσκου ονομάζονται σωληνοειδή. Είναι είδος της Βαλκανικής Χερσονήσου που ανθίζει από τις αρχές Μαΐου μέχρι τον Αύγουστο, ανάλογα με το υψόμετρο. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας διδάχτηκε από τον Κένταυρο Χείρωνα τις επουλωτικές ιδιότητες του φυτού, τις οποίες χρησιμοποίησε στον Τρωϊκό πόλεμο και γι’ αυτό το γένος αυτών των φυτών πήρε το όνομά του. Το όνομα του είδους ageratifolia αποδίδεται στην ομοιότητα των φύλλων του με τα φύλλα των φυτών της τροπικής Αμερικής του γένους Ageratum, αν και υπάρχει περιγραφή ενός φυτού με το όνομα Αγήρατον από τον Έλληνα γιατρό, φαρμακοποιό και βοτανολόγο του 1ου αιώνα μ.Χ, Διοσκορίδη, και πιθανόν να ταυτίζεται με το συγκεκριμένο φυτό.
Λόγω της σχετικά ευρείας του εξάπλωσης στις βραχώδεις περιοχές του όρους Παγγαίο, δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες απειλές και πιέσεις οι οποίες θα οδηγούσαν στη σημαντική μείωση του πληθυσμού του. Ο πληθυσμός του θεωρητικά θα μπορούσε να μειωθεί ή να επηρεαστεί από έργα και επεμβάσεις στις βραχώδεις εξάρσεις που απαντά.
Κατάσταση διατήρησης
–
Κατάσταση διατήρησης
Δεν υπόκειται σε κάποιο εθνικό ή διεθνές καθεστώς προστασίας.